“In het verhitte debat over Google en de ondergang van kranten wordt telkens dezelfde fout gemaakt. We hebben het over ‘de media’, ‘de journalistiek’ en vooral ‘het nieuws’, terwijl die begrippen niet langer hanteerbaar zijn. Het zijn categorieën uit de vorige eeuw, categorieën die uit elkaar gevallen zijn. Niet voor iedereen, maar wel in de ogen van de Google-generatie.” Dit schrijft Henk Blanken op De Nieuwe Reporter. (zie http://www.denieuwereporter.nl/2009/04/breaking-news-is-nieuws-dat-stuk-is/)
Nu ben ik geen lid van de "google-generatie", maar het lijkt me typisch een geval van "we hebben iets nieuws, dus het oude is niet goed meer". Ik denk echter dat de klassieke journalistiek en de 2.0 variant daarvan wel bestaansrecht naast elkaar hebben.
Ik vind het zeer plezierig wanneer nieuws duiding krijgt en ook geselecteerd/gefilterd wordt. Dat maakt het beter consumeerbaar. Daar heb je specialisten voor nodig die er ook tijd voor beschikbaar hebben. Dat kost geld, maar daar betaal ik in de vorm van een krantenabonnement graag voor. Dat die specialisten hun werk niet altijd goed doen, is weer een heel ander verhaal.
Analoog zie je dezelfde discussie ontstaan binnen organisaties. Veel organisaties hebben nog een personeelskrant. Veel organisaties werken nog met een intranet waar alleen de communicatie-afdeling en bedrijfsleiding op mag publiceren. Dat is een belangrijke communicatiestroom binnen organisaties. Uit veel onderzoeken naar personeelstevredenheid blijkt ook steevast dat medewerkers vinden dat er te weinig wordt gecommunceerd door de bedrijfsleiding. Dat daarnaast steeds meer aandacht uitgaat naar meer collaboratieve vormen van communicatie en dat iedereen daarin kan participeren, is een belangrijke en wenselijke toevoeging.
Organisatie hebben behoefte aan coherentie, om juist in het Nieuwe Werken toch samenhang te creeren. Deze coherentie komt voort uit gemeenschappelijkheid. En gemeenschappelijkheid kan wel in de groep onstaan, maar zal uiteindelijk toch vastgesteld en gedistribueerd moeten worden. En dat gebeurt juist vaak via het personeelskrantje of het intranet.
Peter Drucker stelde ons voor de volgende uitdaging:
De belangrijkste, en een echt unieke, bijdrage van management in de 20e eeuw was het vervijftigvoudigen van de productiviteit van de fabrieksarbeider. De belangrijkste bijdrage die van management in de 21e eeuw wordt gevraagd,is een vergelijkbare toename van de productiviteit van de kenniswerker.
In deze blog zal ik mijn ideeën hierover, vanuit het vakgebied informatiemanagement, delen.
zondag 17 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Over mij
- Paul Ruijgrok
- Tot 1992 studeerde ik Technische Informatica aan de TU Delft en in 2000 en 2001 heb ik een MBA opleiding gevolgd aan de Rotterdam School of Management. Ik werkte 10 jaar voor PinkRoccade als consultant, project manager, contract manager en business line manager.
Daarna werkte ik 4 jaar bij KBenP als principal consultant. Ik was trekker van de thema's "het Nieuwe Werken" en ECM & Search. Daarnaast was ik inhoudelijk betrokken bij de projecten en adviesopdrachten.
Sinds 2010 ben ik zelfstandig ondernemer onder de firmanaam InforU BV. Mijn specialisme is productiviteit en de kenniswerker, het Nieuwe Werken, Web 2.0 en Informatiemanagement.
Publicaties:
*Over Toverdozen en Tovermensen, OverheidsDocumentatie (OD), 2010
*Kenniswerk kan 20% goedkoper –marktonderzoek naar effectiviteit van de kenniswerker KBenP, 2009
* Boekreview: Managing The Crowd – Steve Bailey OD, 2008
* Digitale werkplek voor Rijksambtenaren Overheidsmanagement, 2008
* Samen werken zonder regie leidt niet tot samenwerken Computable.nl, 2007
* Help de Bezoeker Zoekt! Paul Ruijgrok. KBenP Actueel, 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten